Αναρτήσεις

ΤΙ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗ ΖΩΗ;

Εικόνα
  «Τι σου αρέσει περισσότερο στη ζωή;» με ρώτησες μια φορά. (...) Η εύκολη απάντηση στην ερώτησή σου θα ήταν η ταυτολογία «στη ζωή μού αρέσει περισσότερο η ζωή», αλλά προτίμησα να βασανίσω τον εαυτό μου ψάχνοντας βαθιά μέσα μου τι πραγματικά μου αρέσει από τη ζωή. Όσο κι αν σκεφτόμουν όμως, δεν κατάφερνα να το συνοψίσω σε μια φράση, σε αυτό που θα μπορούσε κανείς να πει ότι η ζωή συμποσούται, ούτε καν να το περιγράψω με περισσότερες φράσεις. Μπορούσα όμως να παραθέσω με τρόπο παρατακτικό μια σειρά εικόνες που για μένα εμπεριείχαν το συναίσθημα της πληρότητας. Το νερό που αναβλύζει στη ρίζα ενός βράχου, το ρυάκι που κελαρύζει κάτω από την πυκνή βλάστηση, η ευωδιά από θυμάρι και θρούμπι που φέρνει το μελτέμι, το μεθυστικό άρωμα από τα άνθη της πορτοκαλιάς και της λεμονιάς, το λευκό ξωκλήσι στον μυχό του απάνεμου κολπίσκου, το κερί που καίει στο παλιοκαιρισμένο μανουάλι, το γεμάτο φεγγάρι, το ποτάμι που κατρακυλάει αφρίζοντας ανάμεσα στα βράχια, μια βουτιά στον αμμουδερό βυθό μιας...

ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ

Εικόνα
    Από τους   26 ομιλητές στη Γενική Συνέλευση που έγινε στις 22/8 στα Θεοδώριανα Άρτας,   με θέμα τον οδικό άξονα Αθαμανίου -Θεοδωριάνων, λογοκρίθηκε μόνο η δική μου παρέμβαση από το τοπικό κανάλι    (ArtTv) που κάλυπτε την συγκέντρωση. Δεν   γνωρίζω το λόγο και εάν αυτός συνδέεται με την πρόταση που διατύπωσα:   το χωριό σύσσωμο, ως ένδειξη   καθολικής διαμαρτυρίας, να απέχει απο τις επόμενες εκλογές, εφόσον μέχρι τότε δεν θα έχει δρομολογηθεί   η κατασκευή του δρόμου. Επειδή, όπως εξήγησα, οι πολιτικοί τη (μόνη) γλώσσα που καταλαβαίνουν είναι αυτή της   (απώλειας) της ψήφου.  Διαφορετικά ο δρόμος δεν πρόκειται να γίνει ούτε σε τρία τέρμινα...

ΣΤΗΝ ΚΑΨΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Εικόνα
  "Ο ήλιος έχει ανέβει ψηλά κι εμείς είμαστε γυμνοί, από ώρα ξαπλωμένοι πάνω στην ξανθιά άμμο. Είχαμε ξεκινήσαμε να περπατάμε από νωρίς το πρωί, θέλοντας να διασχίσουμε εγκάρσια το νησί, και από τον αυχένα του βουνού διακρίναμε χαμηλά τη μικρή αμμουδιά να κείται στην άκρη του κόλπου κι ένα μικρό κτίσμα –εξώσπιτο ή ναΐσκος, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε από εκεί που βρισκόμασταν τι ήταν– να ορθώνεται στην άκρη του ενός από τους δύο πετρώδεις κάβους που περιέκλειαν τον κόλπο. Αποφασίσαμε να αλλάξουμε πορεία και να κατέβουμε σε εκείνο το μέρος που σιωπηρά μας καλούσε. Πήραμε ένα μονοπάτι που μόλις διακρινόταν ανάμεσα στο πετρώδες έδαφος και πολύ γρήγορα βρεθήκαμε να περπατάμε σε ένα κακοτράχαλο τοπίο, ανάμεσα σε σχίνα, κουμαριές και αστοιβές που τα αγκάθια τους κέντριζαν τα γυμνά μας πόδια. Κάποια στιγμή έσκυψες, έκοψες ένα μικρό κίτρινο λουλουδάκι από μια πικραλίδα που φύτρωνε ανάμεσα σε ασπριδερές πέτρες και μου το χάρισες. Πήραμε μισγάγγεια πορεία κι έπειτα από περίπου μία ώρα χωθ...