ΤΙ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗ ΖΩΗ;

 

«Τι σου αρέσει περισσότερο στη ζωή;» με ρώτησες μια φορά. (...)

Η εύκολη απάντηση στην ερώτησή σου θα ήταν η ταυτολογία «στη ζωή μού αρέσει περισσότερο η ζωή», αλλά προτίμησα να βασανίσω τον εαυτό μου ψάχνοντας βαθιά μέσα μου τι πραγματικά μου αρέσει από τη ζωή. Όσο κι αν σκεφτόμουν όμως, δεν κατάφερνα να το συνοψίσω σε μια φράση, σε αυτό που θα μπορούσε κανείς να πει ότι η ζωή συμποσούται, ούτε καν να το περιγράψω με περισσότερες φράσεις. Μπορούσα όμως να παραθέσω με τρόπο παρατακτικό μια σειρά εικόνες που για μένα εμπεριείχαν το συναίσθημα της πληρότητας.

Το νερό που αναβλύζει στη ρίζα ενός βράχου, το ρυάκι που κελαρύζει κάτω από την πυκνή βλάστηση, η ευωδιά από θυμάρι και θρούμπι που φέρνει το μελτέμι, το μεθυστικό άρωμα από τα άνθη της πορτοκαλιάς και της λεμονιάς, το λευκό ξωκλήσι στον μυχό του απάνεμου κολπίσκου, το κερί που καίει στο παλιοκαιρισμένο μανουάλι, το γεμάτο φεγγάρι, το ποτάμι που κατρακυλάει αφρίζοντας ανάμεσα στα βράχια, μια βουτιά στον αμμουδερό βυθό μιας απόμακρης παραλίας, μια ανάβαση στην κορυφή ενός βουνού, ένα κατακόκκινο καρπούζι κομμένο στη μέση, ένα τσαμπί σταφύλι, ένα ποτήρι κρασί, ένα κομμάτι ζεστό ψωμί, ένα σκιερό δάσος, ένα γυμνό τοπίο, δύο κάστανα στη θράκα, η μυρωδιά ενός καινούριου κι ενός παλιού βιβλίου, το λύσιμο ενός κόμπου, μια ταινία στη σκοτεινή αίθουσα, μια ζεστή αγκαλιά, ένα τρυφερό φιλί, ένας παθιασμένος έρωτας, η απουσία και η παρουσία, η αναχώρηση και η επιστροφή, η άσκηση του σώματος και του μυαλού, η επίλυση μιας εξίσωσης, η ανάγνωση ενός ποιήματος, η υπεράσπιση ενός αδύναμου ανθρώπου, η βοήθεια σε έναν φίλο, ένας μεθυστικός χορός, το πέταγμα του αετού και το λάλημα του γκιώνη, η ενατένιση των άστρων…

Δεν ξέρω τελικά τι μου αρέσει περισσότερο στη ζωή, αλλά ξέρω πώς θα ήθελα να ζω: τον χειμώνα κοντά στη φωτιά και το καλοκαίρι κάτω από τη σκιά.

Παρέλειψα όλες τις εικόνες και σου απάντησα μόνο με την τελευταία φράση.

(απόσπασμα από το μυθιστόρημα Club 23.4, εκδόσεις Βακχικόν)