NO FRONTIERS
Από μια άποψη, οι κορυφές είναι τα σύνορα της γης με τον ουρανό. Εκεί όπου οι καμπύλες ή οι οξύληκτες άκρες των βουνών συναντούν το γαλάζιο του ουρανού ή τέμνουν το λευκό των νεφών, βρίσκεται το σύνορο μεταξύ του ζωντανού πλανήτη και της ατμόσφαιρας που μας περιβάλλει σαν προστατευτικό κουκούλι. Ακόμα, οι κορυφές είναι, για αρκετούς ανθρώπους, τόποι προσευχής προς το Θείο, απολογισμού για τον Βίο και συνομιλίας με τον Εαυτόν. Τέλος, επειδή απλώς υπάρχουν (επειδή υπάρχει απάντησε ο Χίλαρυ όταν ρωτήθηκε γιατί θέλει να ανέβει στο Έβερεστ) είναι εκεί και περιμένουν τον ορειβάτη ως έπαθλο, στο τέρμα μιας μακράς και εξαντλητικής πορείας . Έτσι, η ταχύτατη και θορυβώδης ανάβαση με μηχανοκίνητα φαντάζει τουλάχιστον αντιφατική, με την έννοια ότι καταργείται η κορυφή ως σιωπηλό όριο και γίνεται απλώς ένα οδικό πέρασμα. ( στη φωτό: Μηχανές στην κορυφή της Οίτης, στα 2.150 μέτρα. )