ΑΦΗΣΤΕ ΝΑ ΜΠΕΙ ΤΟ ΓΚΟΛ

 

Το γκολ είναι ο οργασμός του ποδοσφαίρου και η  κορύφωση του αγώνα. Για αυτό και ο οπαδός μιας ομάδας δεν διστάζει την ώρα που ξεφωνίζει «γκολ» να αγκαλιάσει τον διπλανό του άγνωστο και να πανηγυρίσει  μαζί του.

Τι κρίμα όμως που η σύγχρονη τεχνολογία (VAR) ακυρώνει κάποια από τα ομορφότερα γκολ ή κρίσιμα γκολ επειδή προεξέχει η μύτη του παπουτσιού του μισό εκατοστό του  μέτρου (όπως πρόσφατα η ακύρωση του γκολ της μικρής Κόβεντρυ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που της στέρησε τη συμμετοχή της στον τελικό Κυπέλλου Αγγλίας, φωτό), στερώντας έτσι τη χαρά και την ικανοποίηση από τον σκόρερ και τους φιλάθλους. Ο επιθετικός, λένε, αποκτά  πλεονέκτημα έναντι των αμυντικών και για αυτό πρέπει να εφαρμόζεται το γράμμα του κανονισμού. Έτσι όμως χάνεται το πνεύμα του παιγνιδιού που είναι το ίδιο το γκολ.

Το ποδόσφαιρο σήμερα αποτελεί μια από τις πιο κερδοφόρες  οικονομικές δραστηριότητες παγκοσμίως και για αυτό το λόγο πρέπει, κατά τους ιθύνοντες, να υπηρετεί περισσότερο το θέαμα (όχι με τη στενή ποδοσφαιρική έννοια) και λιγότερο το παιγνίδι  «αυτή την τρέλα που κάνει τον άντρα να γίνεται για λίγο παιδί, να παίζει δηλαδή όπως παίζει ένα πιτσιρίκι με το τόπι του ή μια γάτα με ένα κουβάρι μαλλί· μπαλαρίνα που χορεύει πετώντας στον αέρα ένα ελαφρύ μπαλόνι, μάλλινο κουβάρι που κυλά αβίαστα: να παίζει χωρίς να ξέρει καν ότι παίζει, χωρίς σκοπό, χωρίς χρονόμετρο και χωρίς διαιτητή» όπως γράφει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, ένας συγγραφέας που ήταν παθιασμένος με την στρογγυλή θεά.  

Αν λοιπόν το σασπένς (η αναμονή) για την ετυμηγορία  του VAR είναι αναπόφευκτο  μέρος μιας καλά σκηνοθετημένης παράστασης που παρακολουθούν  δισεκατομμύρια θεατές στον πλανήτη, τουλάχιστον ας χαλαρώσουν λιγάκι τον στενό κορσέ που έχουν φορέσει για την επίτευξη του γκολ, αλλάζοντας τον κανονισμό: ο επιθετικός παίκτης να αποκτά πλεονέκτημα μόνο όταν όλο το σώμα του είναι μπροστά από τον αμυντικό. Όπως η μπάλα, για να μετρήσει ένα γκολ,  πρέπει να περάσει ολόκληρη τη γραμμή του τέρματος, έτσι και ο επιθετικός για να είναι οφσάιντ θα πρέπει να περάσει όλο το σώμα του. Είναι λογικό έτσι να αποκτά πλεονέκτημα και όχι επειδή προεξέχει ο αγκώνας ή ο ώμος του.

  Ίσως τότε, αντί επιθετικούς να φρενάρουν για να μην βγουν οφσάιντ, να δούμε «κάποιο τολμηρό αγρίμι που ξεφεύγει από το πλάνο, και διαπράττει το σφάλμα να τα βάλει με ολόκληρη την αντίπαλη ομάδα, τον διαιτητή και το κοινό στις κερκίδες, για την απόλαυση και μόνο του κορμιού, που ορμά στην απαγορευμένη περιπέτεια της ελευθερίας», όπως σημειώνει πάλι ο Γκαλεάνο.