CLUB 23.4

Πριν από περίπου πενήντα εκατομμύρια χρόνια, αφότου σχηματίσθηκε ο πλανήτης μας, ένας άλλος πλανήτης, στο μέγεθος του Άρη, συγκρούστηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα που έφτανε τα 36 χιλιάδες χιλιόμετρα ανά ώρα, με την αρχέγονη Γη. Από την σύγκρουση αποσπάστηκε ένα μεγάλο κομμάτι από τη Γη, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο Ειρηνικός ωκεανός, και μαζί με υλικό από τον άλλο πλανήτη, δημιουργήθηκε η Σελήνη. Εξαιτίας της σύγκρουσης η Γη, έχασε την ισορροπία της και παράπαιε για πολύ καιρό γύρω από τον ήλιο.

Με το χρόνο η βαρυτική δύναμη της Σελήνης σταθεροποίησε τον παραπαίοντα άξονα περιστροφής της Γης, δίνοντάς του μια κλίση 23,4 μοιρών. Εκείνη όμως η τυχαία καραμπόλα των δυο ουράνιων σωμάτων που έκανε τη Γη να γυρίζει λοξά σαν τον κάβουρα γύρω από τον ήλιο, είχε την ευτυχή κατάληξη να υπάρξουν οι εποχές πάνω στον πλανήτη μας, να ανθίσει σαν πράσινος μίσχος σε απέραντη έρημο και τελικά εμείς, ως το τελευταίο στάδιο της εξέλιξης, να λικνιζόμαστε ανίδεοι θαμώνες στο κλαμπ της ζωής, και να αναρωτιόμαστε για μια σειρά πράγματα. Όπως το εξής: αν η κλίση ήταν διαφορετική, πόσο διαφορετική θα ήταν και η ζωή (αν υπήρχε);

Μοιάζει λοιπόν η τυχαιότητα να κυβερνά το σύμπαν. Να μην υπάρχει κανένας σκοπός, καμία εντελέχεια, κανένα νόημα, παρά το όνομα με το οποίο εμείς οι θνητοί βαφτίζουμε τα πράγματα. Κατρακυλάμε μέσα σε μια τεράστια δίνη από την ανάγκη των πραγμάτων και με τυχαίο τρόπο. Όχι με την έννοια του αναίτιου αλλά με εκείνην της έλλειψης σκοπιμότητας. Τύχη και αναγκαιότητα φαίνεται να κινούν τον κόσμο.

(απόσπασμα από το βιβλίο)