In Medias Res ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ

  Πέρασαν κιόλας 31 χρόνια από το θάνατο του Γιώργου Γεννηματά (25 Απριλίου 1994). Ενός σπουδαίου ανθρώπου και πολιτικού που εάν  δεν  έφευγε νωρίς, η μοίρα της Ελλάδας θα ήταν  καλύτερη σήμερα.  ( Η φωτό από τη συνέντευξη που μου έδωσε, μέσα από το νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης, το Μάιο του 1992, για το περιοδικό ΕΝΑ)

  Αποσπάσματα από ένα "μεθυστικό" διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1901) Ὅταν παιδίον διηρχόμην ἐκεῖ πλησίον, ἐπὶ ὀναρίου ὀχούμενος, διὰ νὰ ὑπάγω νὰ ἀπολαύσω τὰς ἀγροτικάς μας πανηγύρεις, τῶν ἡμερῶν τοῦ Πάσχα, τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καὶ τῆς Πρωτομαγιᾶς, ἐρρέμβαζον γλυκὰ μὴ χορταίνων νὰ θαυμάζω περικαλλὲς δένδρον, μεμονωμένον, πελώριον, μίαν βασιλικὴν δρῦν. Ὁποῖον μεγαλεῖον εἶχεν! Οἱ κλάδοι της χλωρόφαιοι, κατάμεστοι, κραταιοί· οἱ κλῶνές της, γαμψοὶ ὡς ἡ κατατομὴ τοῦ ἀετοῦ, οὖλοι ὡς ἡ χαίτη τοῦ λέοντος, προεῖχον ἀναδεδημένοι, εἰς βασιλικὰ στέμματα. Καὶ ἦτον ἐκείνη ἄνασσα τοῦ δρυμοῦ, δέσποινα ἀγρίας καλλονῆς, βασίλισσα τῆς δρόσου… Ἀπὸ τὰ φύλλα της ἐστάλαζε κ᾽ ἔρρεεν ὁλόγυρά της «μάννα ζωῆς, δρόσος γλυκασμοῦ, μέλι τὸ ἐκ πέτρας». Ἔθαλπον οἱ ζωηφόροι ὀποί της ἔρωτα θείας ἀκμῆς, κ᾽ ἔπνεεν ἡ θεσπεσία φυλλάς της ἵμερον τρυφῆς ἀκηράτου. Καὶ ἡ κορυφή της βαθύκομος ἠγείρετο ὡς στέμμα παρθενικόν, διάδημα θεῖον. ᾘσθανόμην ἄφατον συγκίνησιν νὰ θεωρῶ τὸ μεγαλοπρεπὲς ἐκεῖνο δένδρον. Ἐφάνταζε...

 Γιατί το Σύμπαν είναι αυτό που είναι και όχι  κάτι άλλο;  Εάν μετά την Μεγάλη 'Έκρηξη το σύμπαν διαστελλόταν ομοιόμορφα, τότε η απόσταση του κάθε σωματιδίου ύλης από όλα τα υπόλοιπα θα μεγάλωνε διαρκώς με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα σύμπαν ακτινοβολίας και σωματιδίων, χωρίς να εμπεριέχει καθόλου ύλη. Στην περίπτωση αυτή το σύμπαν θα ήταν ομοιογενές και ισοτροπικό και σε ένα τέτοιο σύμπαν θα ήταν απαγορευτικός ο σχηματισμός γαλαξιών, άστρων και πλανητών. Αντιθέτως όμως και ευτυχώς ίσως παρατηρούμε ένα σύμπαν γεμάτο γαλαξίες, άστρα, πλανήτες, ζωή. Τι συνέβη και από μία απόλυτα «ομαλή» Μεγάλη Έκρηξη, αναδύθηκαν τέτοιες τεράστιες ανομοιογένειες; Η όπως το έθεσε ο Άλαν Γκουθ: Τι έγινε και σβόλιασε ο χυλός; Θεωρούμε πως συνέβη το εξής: Για λιγότερο από ένα εκατομμυριοστό του τρισεκατομμυριοστού του τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου μετά την γέννηση του σύμπαντος  μια εξωτική μορφή ύλης άσκησε μια δύναμη, πέραν από κάθε δική μας διαίσθηση, μια βαρυτική απωστική δύναμη,...