In Medias Res ΝΤΙΝΟΣ ΓΙΩΤΗΣ

Πριν από περίπου πενήντα εκατομμύρια χρόνια, αφότου σχηματίσθηκε ο πλανήτης μας, ένας άλλος πλανήτης, στο μέγεθος του Άρη, συγκρούστηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα που έφτανε τα 36 χιλιάδες χιλιόμετρα ανά ώρα, με την αρχέγονη Γη. Από την σύγκρουση αποσπάστηκε ένα μεγάλο κομμάτι από τη Γη, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο Ειρηνικός ωκεανός, και μαζί με υλικό από τον άλλο πλανήτη, δημιουργήθηκε η Σελήνη. Εξαιτίας της σύγκρουσης η Γη, έχασε την ισορροπία της και παράπαιε για πολύ καιρό γύρω από τον ήλιο. Με το χρόνο η βαρυτική δύναμη της Σελήνης σταθεροποίησε τον παραπαίοντα άξονα περιστροφής της Γης, δίνοντάς του μια κλίση 23,4 μοιρών. Εκείνη όμως η τυχαία καραμπόλα των δυο ουράνιων σωμάτων που έκανε τη Γη να γυρίζει λοξά σαν τον κάβουρα γύρω από τον ήλιο, είχε την ευτυχή κατάληξη να υπάρξουν οι εποχές πάνω στον πλανήτη μας,  να  ανθίσει σαν πράσινος μίσχος σε απέραντη έρημο   και τελικά εμείς, ως το τελευταίο στάδιο της εξέλιξης, να λικνιζόμαστε ανίδεοι θαμώνες στο κλαμπ της ζωής, κ...

"Η Αριστερά υποφέρει από τα αρχηγιλίκια " δήλωνε προφητικά ο Μανώλης Γλέζος σε μια συνέντευξη που μου είχε δώσει για την ARTA PRESS, πριν από δεκατρία χρόνια, τον Δεκέμβριο 2011 και θεωρεί ότι αυτός είναι και ο λόγος του κατακερματισμού της, επειδή ακριβώς  "ο καθένας από αυτούς θέλει να γίνει αρχηγός". Κύριε Γλέζο, μήπως ήρθε η ώρα της Αριστεράς να κυβερ νήσει; Οι αντικειμενικές συνθήκες για να έρθει ο λαός στην εξουσία υπάρχουν, οι αντικειμενικές συνθήκες για να συμμετάσχει σ αυτήν την προσπάθεια η Αριστερά υπάρχουν, δεν υπάρχει όμως η νοοτροπία, γιατί η Αριστερά είναι, δυστυχώς, αγκυλωμένη σε παλιές αντιλήψεις.   Μήπως, κατά βάθος, δεν θέλει να κυβερνήσει; Αυτό που μόλις είπατε είναι ακριβώς και το πρόβλημα και έγκειται στην στραβή αντίληψή της για την εξουσία. Δηλαδή θέλει η Αριστερά, όπως κάνουν τα κόμματα της Δεξιάς, να είναι τα κόμματά της στην εξουσία; Η Αριστερά δεν πρέπει να κυβερνήσει. Εάν σκέφτεται να κυβερνήσει είναι χαμένη από χέρι.   Τότε, τι πρέπει ν...

 Αναδημοσιεύω εδώ μια συνέντευξη που είχα δώσει, το 2016, στο Διονύση Μαρίνο για το fractalart, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου μου .   «Ένας Άγγελος που είναι Αντιγόνη, Τζορντάνο Μπρούνο  και Τσε Γκεβάρα»   Ένας Άγγελος, ένας παράδεισος που δεν ήρθε ποτέ, μια κόλαση επί της γης. Η Αθήνα της κρίσης, η βία που παράγεται από τη στενή οικονομική συνθήκη και οι πολιτικές προεκτάσεις που μετατρέπουν τους νέους ανθρώπους άλλοτε σε επαναστατημένα ελατήρια κι άλλοτε σε αθύρματα που αποδέχονται στωικά τη μοίρα τους. Ο κεντρικός ήρωας του Ντίνου Γιώτη , στο μυθιστόρημα « Ο Άγγελος που έχασε το δρόμο για τον παράδεισο » (εκδ. Ψυχογιός), είναι ένα κλασικό παιδί της σημερινής Ελλάδας. Μεγαλωμένο από μια εξόχως τυπική οικογένεια και μέλος της λεγόμενης «γενιάς της κρίσης». Όμως δεν αποδέχεται αυτή τη φόρμα και επαναστατεί. Κι αυτή η ρήξη με το κοινωνικό περιβάλλον θα τον οδηγήσει αναγκαστικά στη μάχη μέχρις εσχάτων. Υπάρχουν πολλοί «Άγγελοι» στη σημερινή Ελλάδα και πολλές...

  Τα φύλλα πέφτουν γίνονται θρύψαλα κάτω από τις ερπύστριες των σκουληκιών (Αρτέμης Μαυρομμάτης, ΟΠΩΣ Η ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ) Ποιο είναι, ίσως, το σπουδαιότερο ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε στη ζωή μας;  Σε τι θα έπρεπε να αναφέρεται και γιατί. Μήπως δεν έχει σχέση με όλα εκείνα στα οποία η ζωή συμποσούται αλλά στο απόσταγμά της; “Θανάτου μόνον ουκ έστιν επανόρθωμα” –μόνο ο θάνατος δεν επανορθώνεται συμπεραίνει ο ποιητής Μένανδρος. Κατά τον φιλόσοφο Πυθαγόρα «Θανέειν πέπρωται άπασι»-είναι γραφτό όλοι μας να  πεθάνουμε , ενώ ο κυνικός Βίων το θέτει -εννοείται- πιο κυνικά: “ Εύκολος η εις Άδου οδός·  καταμύοντας γουν απιέναι” -εύκολος είναι ο δρόμος προς τον Άδη· πας εκεί μες κλειστά τα μάτια. Φαίνεται πως η ζωή είναι μοναδικό γεγονός και μας συμβαίνει μια φορά. « Ζεις μόνο  μια φορά, αλλά αν το κάνεις σωστά, μια φορά είναι αρκετή» , λέει η ηθοποιός του 20ου αιώνα Μέι Γουέστ. Η ζωή είναι μοναδικό γεγονός και πάντα στο τέλος επέρχεται ο θάνατος για όλους μας. Οι α...

  Από μια άποψη, οι κορυφές είναι τα σύνορα της γης με τον ουρανό. Εκεί όπου οι καμπύλες ή οι οξύληκτες άκρες των βουνών συναντούν το γαλάζιο του ουρανού ή τέμνουν το λευκό των νεφών, βρίσκεται το σύνορο μεταξύ του ζωντανού πλανήτη και της ατμόσφαιρας που μας περιβάλλει σαν προστατευτικό κουκούλι.   Ακόμα, οι κορυφές είναι, για αρκετούς ανθρώπους, τόποι   προσευχής προς το Θείο, απολογισμού για τον Βίο και συνομιλίας   με τον Εαυτόν. Τέλος, επειδή απλώς υπάρχουν   (επειδή υπάρχει απάντησε ο Χίλαρυ όταν ρωτήθηκε γιατί θέλει να ανέβει στο Έβερεστ) είναι εκεί και περιμένουν τον ορειβάτη ως  έπαθλο,   στο τέρμα μιας μακράς και εξαντλητικής πορείας .     Έτσι, η ταχύτατη και θορυβώδης ανάβαση με μηχανοκίνητα φαντάζει τουλάχιστον αντιφατική, με την έννοια ότι καταργείται   η κορυφή ως σιωπηλό όριο και γίνεται απλώς ένα οδικό πέρασμα. ( στη φωτό: Μηχανές στην κορυφή της Οίτης, στα 2.150 μέτρα. )

  Πέρασαν κιόλας 30 χρόνια από τη δικαίωσή μου στα δικαστήρια για την λογοκλοπή του σεναρίου πάνω στο οποίο βασίστηκε η κινηματογραφική ταινία «Ελεύθερη Κατάδυση» του Γιώργου Πανουσόπουλου. Είμαι 63 χρόνων και βρίσκομαι πια στην πίσω πλευρά του λόφου. Επειδή  αδύνατον τ΄αληθές λαθείν (αδύνατον να κρυφτεί η αλήθεια)  θα εξιστορήσω εδώ με ντοκουμέντα, αποστασιοποιημένος από την ένταση εκείνων των ημερών, τα γεγονότα όπως πραγματικά συνέβησαν. Όλα μαζί συνθέτουν ένα κινηματογραφικό στόρυ με συναρπαστική πλοκή και σεναριακές ανατροπές. 1 . ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΤΣΕΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Όλα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1992, όταν ενεχείρισα στον κ. Τσεμπερόπουλο το κινηματογραφικό μου σενάριο με τον τίτλο  Δεκαπενταύγουστος  με σκοπό την παραγωγή κινηματογραφικής ταινίας. Τον Τσεμπερόπουλο τον είχα γνωρίσει το 1990, όταν με αφορμή την έξοδο της ταινίας του  Άντε Γειά  στις κινηματογραφικές αίθουσες, μου έδωσε μια συνέντευξη για το περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ. Ο Τσεμπερόπουλος έδειξε ενδι...